تکنولوژی پرتاب ماهواره به خودی خود مسئله خارق العاده ای نیست و علت اینکه اکثر کشورهای دنیا به دنبال آن نمی‌روند به خاطر این است که توجیه اقتصادی ندارد. سال دیگر شاتلهای آمریکایی بازنشست می‌شوند و پس از آن تا راه‌اندازی نسل جدید شاتلهای آمریکایی، فقط ایستگاه فضایی قزاقستان قابلیت ارسال سفینه به ایستگاه فضایی بین المللی را دارد و این نه به خاطر این است که کشورهای دیگر نمی‌توانند این کار را انجام دهند، بلکه به این خاطر است که آنها پول مفت از نفت ندارند که خرج غیر‌ضروریات کنند. آنها ترجیح می‌دهند زیربنای مخابرات و اینترنت خود را بسازند، بزرگراهها و سیستم حمل نقل، شهرسازی، رفاه و تامین اجتماعی خود را تقویت کنند. کشوری که وزیرمخابرات آن اینترنت ۵۶ کیلوبایت را برای مردمش کافی می‌داند از دنبال کردن پروژه‌های موشکی هدفی غیر از نظامی‌گری ندارد. یادآوری می‌شود که تکنولوژی ماهواره‌ای نیازمند دانش بسیار پیشرفته الکترونیک است و در حال حاضر ایران در زمینه الکترونیک کشوری بسیار عقب افتاده است. این ماهواره بسیار ابتدایی عنوان شده هم در مقایسه با قابلیتهای پیشرفته موجود در کشورهای توسعه یافته، طنز مضحکی است که فقط امثال مردم ایران باورش می‌کنند. دانشمندان نیم‌بندی که با حقوقهای چند برابر و بسیار گزاف در ایران نگه داشته شده‌اند تا با سرمایه‌ها و منابع این مردم بدبخت و نادان و با تکنولوژی عهد عتیق و بسیار ناکارآمد، نفت را با ضایعات ۵۰ درصدی از چاه‌های ایران بیرون بکشند و خرج امیال بی حاصل و خطرناک رهبر مادام‌العمر ایران نمایند. فراموش نکنید که سوءمدیریت وحشتناکی در ایران حاکم شده است و این قبیل حرکتهای بی‌تناسب هم مثال گویای دیگری برای آن می‌باشد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر